आगंतुक

10 प्रतिक्रिया

हवा होतास तेव्हा फिरकला नाहीस

वाट बदलून, तोंड लपवून निघून गेलास

किती विनवण्या केल्या, आळवलं तरी

बघितलंही नाहीस मागे वळून!

आणि आता आलास आगंतुकासारखा

न सांगता-सवरता, अन कोसळलास

अस्ताव्यस्त, आंधळ्या हत्तीसारखा!

अरे, जरा पहायचंस तरी डोकावून आत!

कुणी अवघडलेली दिवस भरलेली

उद्याची माउली वेदनांनी तळमळतेय!

गर्भात गुदमरतोय कोवळा अंकूर,

तडफडतोय मोकळा श्वास घ्यायला!

कुठं ओल्या, फाटक्या चादरीच्या झोळीत

भिजतोय, गारठतोय देवकीचा कान्हा.

कोवळ्या जावळाच्या त्या तान्हुल्याला

उराशी कवटाळून आडोसा शोधतेय

अगतिक माय, डोळ्यांतलं पाणी डोळ्यांतच थोपवून!

गळक्या पत्र्यावर तुझा तडतड ताशा,

दचकून उठतोय इवलासा जीव.

कुठं खोपटात घुसलेल्या पाण्यावर नाचतोय

फाटका संसार, गाडगी-मडकी, विझल्या-भिजल्या-थिजल्या चुली!

"उद्या काय घालू लेकरांच्या पोटात?"

काळजीनं झुरणारी अस्वस्थ माय,

भिजून चिंब कुडाच्या भिंती, गवताचं छप्पर

कोसळेल कधी, कुणास ठाऊक?

थोडं वाकला असतास वस्तीत, पाहिलं असतंस त्यांच्या डोळ्यांत,

वाचली असतीस त्यांची मनं, तर कदाचित...........

कोसळलाही नसतास असा............ सैतानासारखा!

यायचं तर आहेच तुला, हवाच आहेस रे त्यांनाही तू.

पण जरा वेळेवर ये, हवा तेव्हाच ये,

त्यांच्याही मुखड्यावर हसू फुलवत.

एक सांगू? असा येऊ नकोस पुन्हा

जिथं तिथं उधळत विध्वंसाच्या खुणा!

कवयित्री: क्रांति साडेकर
http://agnisakha.blogspot.com/